به خانه می‌آیید، خود را روی مبل می‌اندازید و آماده می‌شوید تا در هوای گرم استراحت کنید – تنها مشکل این است که پاهای شما هنوز سرد هستند و حتی در داخل احساس تنهایی می‌کنند.
راه حل همانطور که می دانیم این است که آنها را در یک جفت دمپایی بپیچیم، اما چگونه به وجود آمدند، و چرا ما اکنون همان طرح ها را می پوشیم؟
ما پاسخی برای سوال اول نداریم، زیرا آنچه امروز به عنوان دمپایی کراکس می شناسیم را می توان از آغاز تاریخ بشریت ردیابی کرد.
اما آنچه می توانیم به شما بگوییم این است که چگونه آنها از طریق فرهنگ های مختلف تحت تأثیر قرار گرفته اند و به آنچه امروز هستند تبدیل شده اند.
تایید سلطنتی و آغاز تیره تر
دمپایی آلبرت برای اولین بار در اوایل دهه 1800 در بریتانیا به عنوان یک انتخاب مد برای نخبگان رایج شد. کفش‌های رسمی با لحاف و طراحی مجلل که در شام‌های باشکوه و رویدادهای مهم پوشیده می‌شدند به شیفتگی مد تبدیل شدند و تا دهه 1950 پوشیده می‌شدند و ستاره‌های هالیوود آن زمان در آنها دیده می‌شدند.
با این حال، دمپایی ها همیشه اینقدر جذاب نبودند. گفته می‌شود که تنوع دمپایی‌ها به دلیل لزوم جلوگیری از فرار صیغه‌های سلطان ثروتمند به وجود آمده است، زیرا آنها برای محوطه‌ها و مسیرهای بیرونی مناسب نبودند.
موکاسین ها کفش های طراحی شده بومی های آمریکایی با دست دوخته شده اند که به طور سنتی از پوست عزیز ساخته می شوند. این کفش‌ها با طرح‌های قبیله‌ای تزئین شده بودند که برای هر جفت منحصر به فرد بود. جنس بیرونی سخت پوشیده، دمپایی هایی را ایجاد می کند که برای جسارت بیرونی مناسب هستند و در زمستان به تعادل عالی بین انتخاب کفش داخلی و خارجی تبدیل شده اند.
سبک مراکشی “Babouche” به دلیل ساختار فوق العاده نرم و ظاهر غیرمعمولش قاره ها را گسترش داده است. لغزش در طراحی آن به پوشنده این امکان را می داد تا با کمترین تلاش آنها را در بیاورد و بپوشد، به ویژه برای مناطق مذهبی که پوشیدن کفش به عنوان بی احترامی تلقی می شود. با توجه به اهمیت تجارت در شمال آفریقا، این سبک به فرانسه و فراتر از آن گسترش یافته است و جایگاه خود را در دنیای مد تثبیت کرده و امروزه تبدیل به یک زینت تزئینی برای ثروتمندان شده است.
اولین ثبت دمپایی در متن در سال 1478 یافت شد – با این حال نقاشی های غارهای اسپانیایی شکارچیانی را نشان می دهد که هزاران سال قبل پوست و خز حیوانات را دور پاهای خود پوشیده بودند، اگرچه تصور می کنیم آنها به اندازه همتایان مدرن خود راحت نبودند.
